Voor verwijzers

Een goede analyse is de beste interventie
Rene Meijer, het Balkon

Werkwijze
'Doen wat nodig is'. Ik werk op plek en het tijdstip waarop ik gewenst ben. Ik werk zo intensief als nodig. Ik probeer er voor te zorgen dat mijn caseload het toestaat om snel op- en af te schalen. Maatwerk is bij mij de standaard. 

Systeemtherapeutisch werker is een relatief nieuwe titel van de Nederlandse Vereniging voor Relatie en Gezinstherapeuten, te verkrijgen door een 2 jarige post-bachelor opleiding. Ik merk dat deze titel soms wat verwarring oproept. Vaak werken systeemtherapeuten in de GGZ en ambulant hulpverleners in de jeugdhulp. Twee verschillende werelden met verschillende culturen. 

Ik werk daar tussenin en kan dus tussen die twee velden heen en weer bewegen. Ik voer zowel gesprekken bij mensen thuis als in mijn praktijk aan de J.J. van Deinselaan. Mijn voorkeur gaat uit naar dat laatste omdat dat de rust biedt die nodig is en omdat dit de setting creëert die uitstraalt dat ouders zelf iets komen halen. Ook heb ik daar de materialen die nodig zijn voor interventies zoals een whiteboard en ‘Een taal erbij’ poppetjes. In de spreekkamer worden we niet afgeleid door pakketjes die bezorgd worden en zijn er geen kinderoren die mee luisteren. Huisbezoeken zijn in hectische periodes soms nodig om snel tot afspraken te komen en om een compleet beeld van de situatie te krijgen. Ik maak hierin graag met ouders en betrokken hulpverlening een afweging. 

Het beeld van de zorgen en krachten van het systeem creëer ik in gesprek met mensen en niet door het meer traditionele 'observeren'. Dit doe ik omdat ik geloof dat mensen zelf het beste weten waar hun verbeterpunten liggen en omdat ik veel meer mandaat krijg daaraan te werken als mensen zelf de hulpvraag stellen dan wanneer ik hen daarop ga wijzen. Dit is voor mij de basis van systemisch en oplossingsgericht denken en werken. 

Ik neem daarbij natuurlijk mijn  verantwoordelijkheid als het gaat om het bespreekbaar maken van onveilig gedrag, mishandeling of grensoverschrijdend(e) gedrag of uitspraken.  Juist door transparantie en respect is mijn ervaring dat ik confronterend mag zijn. 

Ik ben vaak langere tijd betrokken. Dit bekent door rustiger tijden maar ook in meer crisisachtige tijden. Ik pak zowel het vormen van de analyse (de hypothese) op als het uitvoeren van het gemaakte plan. Ik doe dat beide omdat mijn visie is dat dit één interventie is die samengaat. Het één kan niet zonder het ander. En een hulpverlener kan niet aan de slag zonder ook zelf een beeld te hebben gevormd. Hierdoor kost het ‘in kaart brengen van de zorgen’ vaak onnodige, kostbare tijd als we dit onderbrengen bij een andere organisatie of ander team dan die de uitvoering van het plan oppakt. 

Narratief en taal zijn in de systeemtheorie heel belangrijk. Ik ben mij erg bewust van wat taal kan doen. Ik probeer taal te maken die ouders herkennen en waardoor ze zich gesterkt en gesteund voelen. Mijn verslagen zien er daardoor vaak anders uit dan ouders en hulpverleners die al lang mee gaan in de jeugdhulp gewend zijn. Zo spreek ik ouders bijvoorbeeld niet aan als ‘vader’ en ‘moeder’ maar met hun voornaam. Mijn verslagen zijn op B1 niveau en daardoor leesbaar voor iedereen. Er staat zo kort en bondig mogelijk wat we samen overeengekomen zijn. Standaard maak ik een ‘toekomstplan’ waarin ik de reden van aanmelding, de context, de krachten, het netwerk en de doelen beschrijf. Maar ik kan bijvoorbeeld ook de zorgen en krachten in beeld brengen en hier verslag van uitbrengen. Ik benader dan alle betrokkenen (met toestemming van ouders) en geef in een conclusie weer wat er nodig is. Een dergelijk verslag noem ik bijvoorbeeld ‘Gezinssituatie (…)’. Dit is een neutrale omschrijving en roept zo weinig mogelijk negatieve gevoelens op bij ouders. Dit is nodig omdat een beoordeling van je ouderschap en bemoeienis daarbij je sowieso al erg kwetsbaar en emotioneel maakt. Je raakt dan snel ‘buiten je raampje’ en dat is wat we juist willen voorkomen voor ouders en kinderen. 

Bij scheidingen waarbij de storm maar niet gaat liggen en/of waarbij één van de ouders liever geen gezamenlijke gesprekken voert werk ik met één ouder en diens contact met de kinderen. Ik maak hierbij gebruik van de theorie rondo parallel solo ouderschap (PSO). Sinds 2023 ben ik PSO practitioner, opgeleid door de grondlegger van deze theorie: Vanessa Meas. Zie ook het kopje ‘Over mij’ voor mijn verdere achtergrond, opleidingen en de beroepsverenigingen waarvan ik lid ben.  

Ik ben gecontracteerd door OZJT/Samen14. Dit betekent dat ik werk met een 'specialistisch behandelaar'. Dit is een eis vanuit de aanbesteding. Ik werk samen met Sylvia Stoverink, zij is systeemtherapeut en gevestigd in Haaksbergen ( relatietherapie-en-gezinstherapie.nl ). Ook haar inzet is maatwerk. Ze denkt altijd met mij mee met nieuwe aanmeldingen, de  hypothese en het plan. Maar ze kan zo nodig ook een intensievere rol spelen. 

Alleen even meedenken?
Bent u een collega, medewerker van de GGD, arts of wijkcoach en heeft u een specifieke vraag? Dan kunt u mij altijd bellen. Ook al resulteert het contact niet in een verwijzing, ik denk graag mee!